Οι φοβίες είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής των παιδιών νηπιακής ηλικίας, παρόλο που μπορεί να ανησυχήσουν τα παιδιά, αλλά και οι γονείς τους.
-Στην παιδική ηλικία, ο ένας φόβος διακατέχεται τον άλλον.Οι νέες φοβίες μπορεί να σας φαίνονται σαν «υποτροπές», αλλά στην πραγματικότητα είναι σημάδι των νέων αντιλήψεων του παιδιού σας.
-Τα μωρά δεν γνωρίζουν ότι τα πράγματα συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμα και όταν δεν τα βλέπουν.
Με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά ανεπτυγμένα ώστε να φοβούνται το σκοτάδι, ενώ τα παιδιά δύο ή τριών ετών είναι σε θέση να γνωρίζουν πως το σκοτάδι καλύπτει πράγματα τα οποία συνεχίζουν να βρίσκονται εκεί, ακόμα και αν δεν μπορεί να τα δει.
-Το δίχρονο παιδί σας δε γνωρίζει αρκετά για την αμεταβλησία των αντικειμένων, ώστε να καταλάβει πως αντικείμενα που δεν βρίσκονται στο δωμάτιο, δεν μπορούν να αναπτυχτούν στο σκοτάδι.
Επομένως, μπορεί να φαντάζεται ότι τέρατα ή μεγάλα σκυλιά μπορεί να βρίσκονται στο σκοτάδι, παρόλο που δεν υπήρχαν εκεί πριν σβήσει το φως.
-Ομοίως, μπορεί να βλέπει σκιές και να τις ερμηνεύει σαν άλλα, τρομαχτικά πράγματα. Το λούτρινο ζωάκι του μπορεί να πάρει άλλη μορφή στο σκοτάδι.
Ένας σωρός παιχνιδιών μπορεί να φαίνεται τρομαχτικός. Όλα αυτά είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης του παιδιού σας.
“Το παιδί μου φοβάται το βράδυ.Τι να κάνω;”
1.Ακούστε το.
Ενθαρρύνετε το μικρό σας να μιλήσει για τις φοβίες του. Κάποιες φορές αποφεύγουμε να μιλήσουμε για τους φόβους με τα παιδιά μας, γιατί νομίζουμε ότι η συζήτηση θα χειροτερέψει τα πράγματα.
Ωστόσο, το να επιτρέψουμε στα παιδιά να ερευνήσουν τους φόβους τους και να μιλήσουν για αυτούς, είναι συχνά ένα σημαντικό βήμα στο να μπορέσουν να τους καταλάβουν και να τους ξεπεράσουν.
Ακόμα και αν η συζήτηση για τους φόβους δεν τους επιλύει πλήρως, παρέχει στα παιδιά ένα σημαντικό εργαλείο που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όταν αντιμετωπίζουν παρόμοια συναισθήματα.
Το παιδί σας μπορεί να μην είναι ικανό να σας πει όλα αυτά που πρέπει να ξέρετε για τους φόβους του, αλλά η προθυμία σας να το ακούσετε του μαθαίνει ότι ο φόβος του δεν είναι τόσο τρομαχτικός ώστε να μην μπορεί να τον αντιμετωπίσει.
2.Αναγνωρίστε τις φοβίες του.
Μιλήστε στο παιδί σας. Είναι περίπλοκο το να σκεφτείς τι πρέπει να πεις σε ένα παιδί για τις φοβίες του. Συχνά μπαίνουμε στον πειρασμό να κοροϊδεύουμε τους φόβους του ή απλά να τους παραβλέπουμε, επειδή γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα πρέπει να φοβούνται.
«Μη φοβάσαι. Δεν υπάρχουν τέρατα στο δωμάτιό σου». Παρόλο που είναι σημαντικό να δώσουμε στα παιδιά μας να καταλάβουν ότι εμείς δεν φοβόμαστε, και ότι δεν βλέπουμε κανένα τέρας, είναι το ίδιο σημαντικό να αναγνωρίσουμε και το γεγονός ότι εκείνα νιώθουν φόβο.
- «Το ξέρω ότι φοβάσαι το σκοτάδι.» Μπορείτε να συνεχίσετε προσφέροντας την δική σας αντίληψη: «Αλλά ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα στο σκοτάδι που θα μπορούσε να σου κάνει κακό».
- Μπορείτε επίσης να κάνετε μαζί και έναν γύρο του δωματίου: «Εδώ είναι η ντουλάπα σου, εδώ είναι τα παιχνίδια σου και εδώ είναι οι κύβοι σου».
- Είναι σημαντικό να μην αγνοήσετε ή να υποτιμήσετε την αντίληψη του παιδιού σας, παρόλο που μπορείτε να του πείτε ότι έχετε μια διαφορετική άποψη.
- Το παιδί σας βρίσκεται στην διαδικασία του να μάθει να εμπιστεύεται τη δική του άποψη για τον κόσμο και είναι σημαντικό να σέβεστε τη σκέψη του.
3.Να του παρέχετε υποστήριξη.
Παρόλο που εσείς και το μικρό σας μπορεί να είστε ενθουσιασμένοι που σε κάποια πράγματα αρχίζει να γίνεται ανεξάρτητο, είναι σημαντικό να του παρέχετε υποστήριξη τις φορές που μπορεί να φοβάται.
Μπορεί να χρειαστεί να πάτε κοντά του τη νύχτα που θα φοβάται, να μείνετε λιγάκι μαζί του, να το κρατήσετε, ή να του μιλήσετε για τους φόβους του.
4.Επιτρέψτε του αυτή την «έμμονη ιδέα».
Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι όλα τα παιδιά έχουν μια εσωτερική παρόρμηση να ξεπερνάνε τους φόβους τους. Μπορεί να μιλάνε ακατάπαυστα για αυτούς.
Μπορεί να σας κάνουν ερωτήσεις συνέχεια. Μπορεί να σας ζητήσουν να τους ξαναπείτε μια τρομαχτική ιστορία ξανά και ξανά, και μπορεί να ενσωματώσουν αυτό που τα τρομάζει στο παιχνίδι τους.
Κάποιες φορές οι γονείς ανησυχούν ότι τα παιδιά τους έχουν εμμονή με το φόβο τους. Τις περισσότερες φορές όμως, αυτή η «εμμονή» είναι η φυσική παρόρμηση του παιδιού να τους ξεπεράσει.
Τα παιδιά μπορεί να είναι επικεντρωμένα σε έναν συγκεκριμένο φόβο για πολλές εβδομάδες, ακόμα και για μερικούς μήνες.
Αν το παιδί σας δεν έχει κάνει κάποια πρόοδο ή κάποια εξέλιξη με το φόβο του μετά από κάποιους μήνες, ίσως να θελήσετε να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού – είτε για να δουλέψει απευθείας με το παιδί σας, είτε για να συζητήσει μαζί σας κάποιες άλλες στρατηγικές που θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε.
5.Βοηθήστε το παιδί σας να αναπτύξει ικανότητες.
Είναι σημαντικό το παιδί σας να ξεπεράσει το συγκεκριμένο φόβο, αλλά είναι επίσης σημαντική και αυτή η εμπειρία, μιας και του προσφέρει την ευκαιρία να εξασκήσει ικανότητές του οι οποίες θα του χρησιμεύσουν σε ολόκληρη τη ζωή του.
Μπορείτε να του μάθετε να ερευνά το φόβο του, να εξασκηθεί στο να τον αντιμετωπίζει, και να αναπτύσσει στρατηγικές που θα το βοηθήσουν να νιώθει ασφάλεια.
Η έρευνα περιλαμβάνει πράγματα όπως το να παίρνει πληροφορίες από άλλους ανθρώπους, ή να ερευνά το δωμάτιό του, από μόνο του, για να δει αν υπάρχει κάτι τρομαχτικό εκεί μέσα.
Η εξάσκηση στο να αντιμετωπίσει το φόβο του σκοταδιού μπορεί να περιλαμβάνει ένα παιχνίδι σαν το κρυφτό, με μια κουβέρτα, όπου θα κινείται από το σκοτάδι στο φως κάτω από το δικό του έλεγχο.
Η ανάπτυξη στρατηγικών που θα το βοηθήσουν να νιώσει ασφάλεια, μπορεί να περιλαμβάνουν τη χρήση ενός φακού, ή μια μικρή λαμπίτσα στο δωμάτιό του.
Θα μπορούσε να κρατάει σφιχτά το αρκουδάκι του για να νιώσει ασφάλεια. Ένα σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης αυτών των στρατηγικών, είναι να σας πει και το παιδί σας τις δικές του ιδέες.
Οι φόβοι μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε ευάλωτοι, αλλά με το να βρίσκετε ιδέες ώστε να τους αντιμετωπίσετε, παίρνετε πίσω κάποια από τη χαμένη σας δύναμη.
