Ως γονείς πιθανόν να αναγνωρίζετε την παρακάτω σκηνή:
Εκεί που καμαρώνετε τα παιδιά σας να παίζουν όμορφα και ωραία, ξαφνικά η απλή φράση «Δικό μου!» σπάει τη σιωπή και η απάντηση «Είσαι χαζός!» δίνει το σήμα της εκκίνησης, για έναν ακόμη άγριο καβγά.
Τι να κάνετε;
Αρχίζετε κι εσείς να ουρλιάζετε πιο δυνατά, με την ελπίδα ότι θα καλύψετε τις δικές τους φωνές, ενώ ο διαγωνισμός ντεσιμπέλ δεν αργεί να ξεσπάσει!
Γιατί μαλώνουν τ’ αδέρφια;
Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνετε για να περιορίσετε τις συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών σας, είναι να ανακαλύψετε την αιτία που κρύβεται πίσω τους.
Μερικές φορές το πράγμα είναι ολοφάνερο. Η πείνα και η κούραση έχει διαπιστωθεί ότι οδηγούν σε εντάσεις.
Αλλά και μια άσχημη μέρα στο σχολείο μπορεί να αποτελέσει το λόγο μιας έντονης αντιπαράθεσης.
Η βαρεμάρα ,επίσης, οδηγεί σε «πόλεμο». Όταν τα παιδιά δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, ασχολούνται με το πώς θα εκνευρίσει το ένα το άλλο.
Εκεί που, για παράδειγμα, το μικρό παρακολουθεί τηλεόραση, το μεγαλύτερο έρχεται και στέκεται μπροστά του, μόνο και μόνο για να το εκνευρίσει.
Στην περίπτωση αυτή πρέπει να του βρείτε να κάνει κάτι πιο δημιουργικό, ώστε να απασχοληθεί και να αφήσει ήσυχο το αδερφάκι του.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο τσακώνονται τα αδέρφια μεταξύ τους είναι η έντονη επιθυμία τους να αποδείξουν την ταυτότητα τους.
Όταν το ένα κοροϊδεύει το άλλο ότι είναι π.χ. κλαψιάρικο, έμμεσα υποδεικνύει πόσο «μάγκας» είναι το ίδιο.
Καβγάδες και ατελείωτη φασαρία!
Ένα από τα πιο κουραστικά ζητήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γονείς, με περισσότερα από ένα παιδιά, είναι η απίστευτη φασαρία που κάνουν.
Και δεν εννοούμε μόνο τις δυνατές φωνές και τα άγρια παιχνίδια αλλά και το χαρακτηριστικό ήχο του καβγά.
Όταν παίζουν μαζί, σύντομα θα έρθουν σε αντιπαράθεση. Όταν παίζουν χώρια, το ένα θέλει να συμμετάσχει και το άλλο δεν το αφήνει.
Και τα δύο, όμως, είναι πρόθυμα να εκφράσουν την άποψή τους με πολλά ντεσιμπέλ!
«Τι περισσότερο πια να κάνω για να τα δω μονοιασμένα;», αναρωτιέστε με κάποιες μικρές ίσως δόσεις ενοχής.
Ίσως, αντί να κάνετε περισσότερα, θα ήταν πιο αποτελεσματικό να κάνετε λιγότερα.
Παίζοντας το διαιτητή και το δικαστή κάθε λίγο και λιγάκι οδηγείστε σε αδιέξοδο.
Ακόμη κι αν γίνετε μάρτυρας μιας βίαιης σκηνής, ένοχος δεν είναι πάντα αυτός που φαίνεται, γιατί δεν ξέρετε τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη διένεξη.
Γενικά, όσο περισσότερο επιτρέπετε στα παιδιά να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους, τόσο το καλύτερο για ολόκληρη την οικογένεια.
Φροντίστε να τα μάθετε από μικρή ηλικία να διαπραγματεύονται και να συμβιβάζονται, ώστε να ενδυναμώνετε τις κοινωνικές και επικοινωνιακές τους ικανότητες.
«Ζηλεύει υπερβολικά το αδερφάκι του, τι να κάνω;»
Αν το ένα από τα δύο παιδιά σας ζηλεύει υπερβολικά το άλλο, το πειράζει συνεχώς, το προσβάλλει και το χτυπά επίτηδες, τι πρέπει να κάνετε;
Προσπαθείτε με τη στάση σας το ενθαρρύνετε να φέρεται καλά στο αδερφάκι του ή του εξηγείτε πόσο σημαντικό είναι να είναι αγαπημένα ή το τιμωρείτε ή του ζητάτε να πει «συγνώμη».
Και αν όλα αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα, αφού ύστερα από λίγο η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται;
Συνήθως, επειδή τα μικρότερα παιδιά είναι πιο χαριτωμένα και χαίρουν μεγαλύτερης προσοχής, τα μεγαλύτερα ζηλεύουν και το αίσθημα της ζήλιας βγαίνει στην επιφάνεια με βίαιες πράξεις.
Το παιδί σας, αν και ξέρει ότι δεν πρέπει να χτυπά το αδερφάκι του, δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Πρέπει, λοιπόν, να είστε κοντά τους όσο περισσότερο μπορείτε.
Η δική σας παρουσία θα ελέγξει τις επιθέσεις του μεγαλύτερου παιδιού. Κάθε φορά που βλέπετε ότι είναι έτοιμο να επιτεθεί, πρέπει να παρεμβαίνετε με αυστηρότητα.
Συγχρόνως, κάντε το μεγάλο παιδί σας να αισθάνεται ότι είναι ξεχωριστό. Εξηγήστε του πόσο σημαντικό είναι για εσάς, πόσο περήφανοι είστε που σας βοηθά, αλλά και πόσα προνόμια έχει, σε σχέση με το μικρότερο αδερφάκι του.
Αντί να το τιμωρείτε εκ των υστέρων, προσπαθήστε να προλάβετε τις επιθέσεις και τονίστε τόσο με πράξεις, όσο και με λόγια, πόσο πολύ το αγαπάτε.
Μικρά μυστικά επιτυχίας
-Είναι πολύ σημαντικό να θέσετε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών από νωρίς.
Να έχετε, δηλαδή, συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς όπως:
- ποτέ δεν χτυπάμε, ποτέ δεν αποκαλούμε κάποιον «χαζό», ποτέ δεν κοροϊδεύουμε.
Έτσι, κατά τη διάρκεια ενός καβγά, θα πειθαρχήσετε ευκολότερα το παιδί που έχει παραβεί τους κανόνες.
Πρέπει ακόμη να είστε κοντά όταν η διαμάχη είναι έτοιμη να ξεσπάσει και να προσφέρετε ένα χαμόγελο επιδοκιμασίας, όταν παίζουν ειρηνικά. Δοκιμάστε τις παρακάτω τακτικές (με την ελπίδα ότι κάποια από αυτές μπορεί και να πετύχει):
-Καθοδηγήστε τα πιτσιρίκια σας
Kάντε τους ερωτήσεις του τύπου «Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε αντί να χτυπάμε»; ή «Μπορείτε να βρείτε κάτι άλλο να μοιραστείτε;».
Κι αν δεν έχει αποτέλεσμα την πρώτη φορά, ίσως την επόμενη θυμηθούν τα λόγια σας και καταλήξουν μόνα τους σε μια απάντηση.
Μπορεί, μάλιστα να σας εκπλήξουν ευχάριστα λέγοντας το ένα στο άλλο: «Θα σε αφήσω να παίξεις με το παιχνίδι μου», αντί να το αρπάξει από τα χέρια του αδερφού του.
-Δώστε τους σαφείς εντολές
Αποφύγετε όμως τις αόριστες εκφράσεις του τύπου «Παίξτε όμορφα» ή «Βρείτε τα μεταξύ σας».
Θα τους πείτε τι ακριβώς πρέπει να κάνει το καθένα, προσπαθώντας να είστε όσο το δυνατόν πιο δίκαιοι και συγκεκριμένοι.
-Ενθαρρύνετε τα παιδιά, χωρίς όμως να τα πιέζετε να μοιράζονται τα υπάρχοντά τους.
-Κάντε τους μάθημα. Όταν ηρεμήσει η κατάσταση, βάλτε τα παιδιά να εξετάσουν τα αισθήματά τους εναλλάξ.
Ρωτήστε τα «Τι θα κάνετε την επόμενη φορά για να μην ξανασυμβεί αυτό»;.
-Διαδώστε τα καλά νέα.
Κάθε φορά που τα παιδιά καταφέρνουν να βρουν μια συμβιβαστική λύση από μόνα τους, δείξτε τους ότι το προσέξατε και το εκτιμήσατε και πείτε τους «Μπράβο!» μπροστά στον μπαμπά.
-Βρείτε τρόπους να ενθαρρύνετε την καλοσύνη μεταξύ τους.
Θα δείτε πως αν την ώρα του φαγητού αρχίσετε να ρωτάτε τα παιδιά σας «Τι καλό έκανε το ένα για το άλλο σήμερα;», θα αρχίσουν να συμπεριφέρονται καλύτερα.
Αν παρά τις προσπάθειές σας να τα βρουν μεταξύ τους, αδυνατούν να τα καταφέρουν, συγκαλέστε οικογενειακό συμβούλιο για να συζητήσετε το πρόβλημα και να αναζητήσετε οικογενειακώς πλέον την κατάλληλη λύση.
