Σύμφωνα με τον Ευγένιο Τριβιζά, έναν δημιουργό ευρέως γνωστό και αγαπητό σε όλη την Ελλάδα παραμυθά, αν οι άνθρωποι άφηναν ελεύθερη τη φαντασία τους, θα είχαμε ένα κόσμο με λιγότερη συννεφιά και περισσότερα ουράνια τόξα, με περισσότερες κόκκινες κλωστές παραμυθιών και λιγότερες αλυσίδες, με λιγότερα συρματοπλέγματα και περισσότερα τετράφυλλα τριφύλλια, με λιγότερη άσφαλτο και περισσότερες μαργαρίτες που λένε πάντα «σ’ αγαπώ».
Παρακάτω αναφέρουμε μερικές χρήσιμες απόψεις του γύρω από τα παραμύθια και την φαντασία που έχει δηλώσει ανά διαστήματα σε διάφορες ομιλίες του.
–Τα παιδιά είναι πιο απαιτητικοί αναγνώστες από τους ενήλικες, όπως και πιο απαιτητικοί ακροατές αλλά και θεατές όταν παρακολουθούν κάποια θεατρική παράσταση.
Τι σημαίνει αυτό;
Αν ένα βιβλίο ή θεατρικό έργο δεν καταφέρει να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή και δεν κρατήσει αδιάλειπτο το ενδιαφέρον τους, το παρατάνε και ασχολούνται με κάτι άλλο, καθώς τα παιδιά είναι αυθόρμητα και παρορμητικά και επικοινωνούν με αυθεντικό τρόπο όσα αισθάνονται.
-Σύμφωνα με τον Ευγένειο Τριβιζά, τα παραμύθια διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στις παιδικές ψυχές.
Υποστηρίζει ότι τα πρώτα μας αναγνώσματα μας προσφέρουν τις πρώτες μας αξίες, μας επηρεάζουν δραστικότερα και μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή.
-Άποψη του είναι πως τα παραμύθια μπορούν να θεραπεύσουν ένα παιδί.
Οι θεραπευτές χρησιμοποιούν για παράδειγμα το βιβλίο «Ποιος έκανε πιπί στον Μισισιπή;» για να βοηθήσουν παιδιά να δουν από χιουμοριστική σκοπιά και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα το πρόβλημα της λειτουργικής νυχτερινής ενούρησης.
Ακόμα έχει μάθει από αναφορές των παιδιών ότι πολλά παιδιά που από όταν διάβασαν το βιβλίο «Η Δόνα Τερηδόνα και το μυστικό της γαμήλιας τούρτας» άρχισαν να πλένουν τακτικά τα δόντια τους.
Ακόμα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες που με «Τα 88 Ντολμαδάκια» έχουν αρχίσει να απολαμβάνουν το διάβασμα και διάφοροι ψυχολόγοι από την Κύπρο χρησιμοποιούν το «Αλφαβητάρι με γλωσσοδέτες» σε λογοθεραπεία φωνολογικής επίγνωσης.
-Τέλος, ενστερνιζόμενος την άποψη ενός οικονομολόγου αναφέρει ότι ο σημαντικότερος συντελεστή παραγωγής δεν είναι ούτε η γη, ούτε τα εργατικά χέρια, ούτε το κεφάλαιο, αλλά η φαντασία, καθώς η τελευταία είναι απεριόριστη.
Επιπλέον, υποστηρίζει ότι όταν παραγεμίζουμε τα παιδιά σαν γαλοπούλες με γνώσεις και πληροφορίες, τότε αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί.
Τα παιδιά ξεκινούν το σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές ή στραγγαλισμένες.
Καταλήγοντας ότι αν θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευφυή, να τους διαβάζουμε παραμύθια.
Επιπλέον, τόνισε ότι αν είχαμε ανθρώπους με φαντασία θα βγαίναμε πιο νωρίς από την οικονομική κρίση, υποστηρίζοντας οι πιο σημαντικές καινοτομίες και εφευρέσεις έγιναν από ανθρώπους που είχαν φαντασία.
Ο ίδιος, θεωρεί ότι οι πρωτοπόροι επιστήμονες, επιστρατεύουν πιο πολύ την φαντασία τους παρά την γνώση.
Για να κάνει κάποιος μια εφεύρεση δεν χρειάζονται λεφτά ούτε τεχνικές γνώσεις, αλλά η προσωπική ικανότητα να φαντάζεται το ανύπαρκτο σε σχέση με την υπάρχουσα επιστημονική σκέψη.
Τέλος, ο Ευγένειος Τριβιζάς υποστηρίζει ότι στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος δεν θα πρέπει να είναι τόσο η μετάδοση γνώσεων, όσο η καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της φαντασίας του παιδιού, αναφέροντας ότι
“Ποτέ μην απομνημονεύεις κάτι που μπορείς να ψάξεις” (Αινσταιν).
Παρακολουθείστε την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του αξιότιμου Ευγένειου Τριβιζά κατά την παρεύρεση του στο Tedx Greece.
