Πως αντιμετωπιζω την κατάσταση οταν το παιδι μου λεει ψεματα;
Αν πραγματικά σκέφτεστε την «πειθαρχία» ως στοιχείο του να δείξετε στο παιδί σας πώς να συμπεριφέρεται, θα δείτε ότι τα περισσότερα «προβλήματα συμπεριφοράς» είναι περισσότερο προβλήματα ωριμότητας παρά προβλήματα ηθικής και πως τα περισσότερα από τα προβληματικά θέματα της ηθικής μπορούν εύκολα να επιλυθούν.
Η κακή συμπεριφορά των παιδιών που επιζητούν την προσοχή σας, σε κάποιο βαθμό, είναι ένας φυσιολογικός τρόπος για κάθε μικρό παιδί ώστε να μπορέσει να λάβει την απαιτούμενη προσοχή από τους πολυάσχολους ενήλικες. Αν μπορεί να αυξηθεί η προσοχή σας στο μικρό σας, τότε δεν θα χρειάζεται να διαμαρτύρεται φωνάζοντας.
Τα μικρά παιδιά ζουν σε έναν κόσμο που είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσουν, και στον οποίο συχνά κατηγορούνται ότι κάνουν ζημιές του ενός ή του άλλου είδους. Το να αρνούνται επομένως αυτή την πράξη τους είναι το πιο συνηθισμένο είδος ψέματος, όπως επίσης και αυτό που τα μπλέκει σε μπελάδες τις περισσότερες φορές. Το παιδί σας σπάει κατά λάθος την κούκλα της αδερφής του και έπειτα αρνείται το όλο περιστατικό. Πιθανών να είστε πιο θυμωμένοι μαζί του για το ψέμα, παρά για το σπάσιμο της κούκλας.
Αν πιστεύετε πραγματικά πως το παιδί σας πρέπει να το παραδέχεται όταν έχει κάνει κάτι λάθος, κάντε το πιο εύκολο για αυτό. Αν πείτε «Αυτή η κούκλα έχει σπάσει. Αναρωτιέμαι τι να συνέβη», θα είναι πιο εύκολο για το παιδί σας να πει «Εγώ την έσπασα. Συγνώμη», παρά να πείτε «έσπασες την κούκλα έτσι δεν είναι; είσαι πολύ απρόσεχτο και άτακτο παιδί».
Αλλά αν το παιδί σας παραδεχτεί κάτι, είτε με δική του πρωτοβουλία είτε επειδή το πιέσατε να το πει, σιγουρευτείτε ότι δεν θα το κατακλύσετε με θυμό και τιμωρίες. Δεν μπορείτε να τα έχετε όλα. Αν θέλετε να σας το λέει όταν έκανε κάτι κακό, δεν γίνεται να είστε και θυμωμένοι μαζί του. Αν είστε, τότε θα ήταν ανόητο να σας το πει την επόμενη φορά, έτσι δεν είναι;
Επίσης, και οι απίθανες ιστορίες μπορούν να τα φέρουν σε μπελάδες. Πολλά μικρά παιδιά μπερδεύουν ακόμη την πραγματικότητα με την φαντασία, όπως και το τι θα ήθελαν να έχει συμβεί με το τι συνέβη πραγματικά.
Αν πρόκειται να διαβάσετε ιστορίες στο παιδί σας και να το βοηθήσετε να απολαύσει την μυθολογία της κουλτούρας μας, είναι παράλογο να το μαλώνετε επειδή λέει ψέματα όταν γυρνάει από μια βόλτα και λέει μια περίτεχνη δική του ιστορία. Απολαύστε τις ιστορίες. Το να μην είναι αληθινή, δεν σημαίνει ότι είναι και ψέμα, με την έννοια της ηθικής.
Οι γονείς κάποιες φορές ανησυχούν επειδή τα παιδιά τους φαίνεται ότι δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια. Μπορεί να τα ακούσουν να μιλάνε για το νέο φόρεμα της μαμάς, όταν δεν έχει αγοράσει κανένα, ή να ανακοινώνουν ότι ήταν άρρωστα το προηγούμενο βράδυ, ενώ δεν ήταν στην πραγματικότητα, ή να λένε σε έναν φίλο τους ότι θα βγείτε έξω να φάτε, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τα ανακριβή τους λόγια, και ο πιο σημαντικός είναι ότι το παιδί το ακούει από τους ενήλικες. Οι ενήλικες λένε πολλές αναλήθειες από διακριτικότητα, ευγένεια, από την επιθυμία να μην θέλουν να πληγώσουν τα συναισθήματα του άλλου, ή για να μην ξοδέψουν τον χρόνο τους. Τα παιδιά τους ακούνε.
Το παιδί σας, σας ακούει όταν συμφωνείτε για παράδειγμα με μια γειτόνισσα λέγοντας ότι πραγματικά έχει πολύ κρύο και δεν σας αρέσει καθόλου, ενώ πριν από λίγο μπορεί να του είχατε πει ότι σας αρέσει πολύ το κρύο, ή να σας ακούει να λέτε στο τηλέφωνο ότι δεν μπορείτε να κάνετε κάτι, γιατί έχετε αόρατους καλεσμένους. Αν οι λόγοι για αυτά τα «λευκά» ψεματάκια δεν εξηγηθούν, δεν θα μπορεί να καταλάβει γιατί δεν πρέπει να μεγαλοποιεί τα πράγματα ή να τα παραποιεί, αφού το κάνετε και εσείς.
Πως να μάθω το παιδί μου να μην λέει ψέματα;
Αν το παιδί σας λέει πολλές ιστορίες και διανθίζει με φανταστικά στοιχεία τις περιγραφές της καθημερινής του ζωής, σε σημείο που δεν είστε σίγουροι για το τι είναι πραγματικό και τι όχι, ίσως είναι ώρα να του ξεκαθαρίσετε γιατί είναι τόσο σημαντικό να λέει την αλήθεια. Μην αρχίσετε να του λέτε ότι είναι «κακό» παιδί αν λέει ψέματα.
Άντ’ αυτού, πείτε του την ιστορία του «παιδιού που φώναζε λύκος». Είναι μια καλή ιστορία και θα την απολαύσει. Μόλις του την πείτε, μπορείτε να την συζητήσετε μαζί. Επισημάνετέ του ότι εσείς και όλοι οι άνθρωποι που βοηθάνε στη φροντίδα του, πρέπει πραγματικά να μπορούν να ξεχωρίζουν μεταξύ του τι είναι αλήθεια και τι όχι, έτσι ώστε να ξέρουνε αν κάτι πραγματικά σημαντικό του έχει συμβεί, ή πότε νιώθει πραγματικά άρρωστο ή φοβισμένο.
Διατυπώστε με τέτοιο τρόπο την συζήτηση, έτσι ώστε να καταλάβει ότι ενδιαφέρεστε να λέει την αλήθεια επειδή ενδιαφέρεστε για αυτό, και θέλετε να είστε σίγουροι ότι το φροντίζετε σωστά, και ότι είναι θέμα σωστής επικοινωνίας, παρά «να είναι καλό παιδί».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ :
-
Συναισθηματική νοημοσύνη και παιδί : Πως θα την καλλιεργήσετε;
-
Τιμωρία και ψυχολογία : Πρέπει να τιμωρούμε τα παιδιά;
-
Ακαταστασία παιδιού και ψυχολογία : Πως να την διαχειριστείτε;
-
Μικροί και μεγάλοι φόβοι των παιδιών.
