Στις μέρες μας, που οι ρυθμοί ζωής είναι αρκετά πιο γρήγοροι από ότι παλιά και το άγχος της καθημερινότητας παιδεύει όλους τους ανθρώπους με επιταχυνόμενο ρυθμό, συνηθίζεται εκτός όλων των άλλων, να συγχέονται και δύο βασικές έννοιες, αυτή της εκπαίδευσης με αυτήν της παιδείας.
Υπεύθυνος για την εκπαίδευση ενός ατόμου είναι ο εκπαιδευτικός, ο οποίος διδάσκει στα σχολεία και ο οποίος έχει την αντίστοιχη πιστοποίηση .
Από την άλλη μεριά,τη παιδεία,ο κύριος υπεύθυνος για να τη μεταλαμπαδεύσει σε ένα παιδί , είναι αυτός που το φέρνει στη ζωή.
Οι γονείς , λοιπόν, μπορεί να μην πάρουν ποτέ πτυχίο ή πιστοποίηση, θα πρέπει όμως να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να “βγάλουν” στην κοινωνία ένα λογικά σκεπτόμενο άτομο, με αρχές, ήθος, αξίες και ιδανικά.
Αναρωτηθήκατε άραγε για ποιο λόγο αυξάνονται τα κρούσματα bullying;
-Οι γονείς θεωρούν αυτονόητο ότι το παιδί τους έχει έμφυτο το ένστικτο της κατανόησης της διαφορετικότητας, κάτι τέτοιο όμως απέχει από την πραγματικότητα.
Το διαφορετικό δεν μπορεί να κατανοηθεί από τα παιδιά ,αν δεν το έχουν πρώτα διδαχθεί από την οικογένειά τους .
-Ένα παιδί επαναλαμβάνει ό,τι ακούει. Τα παιδιά μόλις αρχίσουν να μιλούν, ακούν οτιδήποτε λέμε. Οι γονείς πολλές φορές παθαίνουμε σοκ όταν αντιληφθούμε τι μπορεί να άκουσαν τα παιδιά μας κατά λάθος.
Όλοι οι μεγάλοι έχουμε κακές συνήθειες που δυσκολευόμαστε να τις σταματήσουμε , δεν είναι όμως σωστό να τις περνάμε στα παιδιά μας και να υιοθετούν και αυτά τις δικές μας κακές συνήθειες.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να μιλάμε πιο προσεχτικά όταν τα παιδιά βρίσκονται μπροστά, για να μην αρχίσουν να επαναλαμβάνουν πράγματα που δε θα θέλαμε να ακουστούν.
Πρέπει λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί όταν συζητάμε μέσα στην οικογένεια για ιδιαίτερα προβλήματα, όπως είναι τα οικονομικά ή μια μεγάλη οικογενειακή κρίση.
-Τα παιδιά μας ακούνε, ενώ οι διαφωνίες και οι έντονες συζητήσεις, τραβούν την προσοχή των παιδιών και επειδή δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν πλήρως την συζήτηση, αφομοιώνουν πράγματα που μπορεί να είναι λανθασμένα αλλά και μπερδεμένα στο μυαλό τους.
Γι’ αυτό και όταν υπάρχει ένα σημαντικό οικογενειακό ζήτημα, καλό θα είναι να ενημερώνουμε τα παιδιά μας, μόνο σε ότι αφορά την επίπτωση που θα έχουν αυτά τα γεγονότα στην ζωή τους.
-Ακόμα και αν δεν συμπαθούμε κάποιο άτομο, όπως για παράδειγμα η δασκάλα του ή ο πρώην σύζυγος μας, δε μιλάμε άσχημα για αυτό μπροστά στο παιδί μας,αλλά και για κανένα άλλο άτομο. Όταν εμείς μιλάμε άσχημα για κάποιον, τότε το παιδί μας ενστερνίζεται αυτή τη συμπεριφορά και πράττει αναλόγως.
-Επιπλέον, δεν πρέπει να παραπονούμαστε σε τρίτους για το αν έχουμε προβλήματα στο μεγάλωμα των παιδιά μας, ενώ τα ίδια βρίσκονται μπροστά στη συζήτηση .
-Ακόμα θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με τα ελαττώματα των παιδιών και να τους εξηγούμε ποιο είναι το λάθος τους, ώστε να το διορθώσουν.
-Επίσης, οι γονείς έχουμε την την τάση πολλές φορές να εκφράζουμε παράπονα και δυσαρέσκεια για την δουλειά μας, γεγονός το οποίο προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στα παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο, άθελα μας, τα παιδιά είναι προκατειλημμένα απέναντι στη δική τους «δουλειά», δηλαδή το σχολείο αλλά και την κανονική δουλειά τους κατά την ενήλικη ζωή.
-Επιπλέον, για τα παιδιά ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτά. Όταν λοιπόν, ακούνε για καταστροφές ή για κάποιο μεγάλο γεγονός, θεωρούν ότι πρόκειται να συμβεί και σε αυτά.
Η λύση σε αυτό βέβαια, δεν είναι το να μιλάμε κρυφά από αυτά, αντίθετα , θα πρέπει να τα ενημερώνουμε δίνοντάς τους όμως τις σωστές πληροφορίες και βοηθώντας τα να κατανοήσουν τι πραγματικά συμβαίνει.
-Τέλος ,πολλοί από μας έχουμε μια κακή συνήθεια να βρίζουμε και να μιλάμε άσχημα μπροστά στα παιδιά μας. Επειδή είναι σίγουρο ότι τα παιδιά μας θα μας μιμηθούν, θα πρέπει λοιπόν να προσπαθούμε να κόψουμε αυτή την κακή συνήθεια ή τουλάχιστον να μην την υιοθετούμε μπροστά στα παιδιά μας.
