Η σχολική άρνηση ή σχολική φοβία είναι αρκετά επίκαιρη αυτή τη χρονική περίοδο, δηλ. μετά το πρώτο χρονικό διάστημα μετά την έναρξη του σχολικού έτους.
Στα γραφεία των ειδικών προσέρχονται γονείς που τα παιδιά τους δυσκολεύονται ή αρνούνται επίμονα να αφήσουν την οικογενειακή εστία και τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να προσέλθουν στο σχολείο.
Η αγωνία των γονιών είναι μεγάλη και συχνά αισθάνονται ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Πώς να αντιδράσουν, πώς να χειριστούν την κατάσταση όταν έχουν δοκιμάσει όλα τα μέσα για να τα πείσουν , άλλοτε με κατανόηση και υπομονή και άλλοτε με φωνές και απειλές.
Τα συναισθήματα εναλλάσσονται. Από τη μια το άγχος και η αγωνία, που είναι εξίσου μεγάλη με αυτή των παιδιών και από την άλλη ο θυμός, καθώς η καθημερινότητα της οικογένειας διαταράσσεται από αυτό το «πείσμα», αλλά και ενοχές που εκφράζονται με σκέψεις όπως: «μήπως φταίω εγώ τελικά για όλα αυτά;»
Η επίμονη άρνηση για το σχολείο
Καταρχάς χρειάζεται να αξιολογήσουμε την κατάσταση και να διαφοροποιήσουμε τη σχολική άρνηση από την περιστασιακή άρνηση.
Όλα τα παιδιά μπορεί κάποια στιγμή να εκδηλώσουν την επιθυμία «αχ! να μην πήγαινα σήμερα σχολείο!», γεγονός πολύ φυσιολογικό και αναμενόμενο.
Όταν όμως η άρνηση είναι επίμονη, σχεδόν καθημερινή, διαρκεί κάποιες εβδομάδες και δεν υποχωρεί παρά τις προσπάθειες των γονιών να καταλάβουν τις αιτίες και να καθησυχάσουν το παιδί τους τότε το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό.
Ένδειξη σοβαρότητας της κατάστασης αποτελεί, επίσης, η παρουσία σωματικών συμπτωμάτων όπως τρέμολο, ρίγος, έμετος, τα οποία συμπτώματα μπορεί να υποχωρούν μόλις διαβεβαιώσουμε το παιδί ότι δε θα πάει στο σχολείο τελικά.
Γενικότερα, με τον όρο «φοβία» εννοούμε τον έντονο και παράλογο φόβο για ένα συγκεκριμένο ερέθισμα ή κατάσταση.
Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας να αγαπήσει το σχολείο;
Τα βήματα που οι γονείς μπορούν να ακολουθήσουν παρουσιάζονται κάπως σχηματικά παρακάτω.
1.Να ρωτήσουν το παιδί τι σκέφτεται, τι αισθάνεται ή αν φοβάται κάτι. Οι απαντήσεις των παιδιών ποικίλουν.
Μπορεί κάτω από την άρνηση του παιδιού να κρύβεται η κακή σχέση με το δάσκαλο ή τη δασκάλα, ο φόβος ότι θα τα μαλώσει, θα τα βρει αδιάβαστα ή θα τα ρωτήσει κάτι κι εκείνα δεν θα ξέρουν να απαντήσουν.
Η αγωνία αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, που αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους όπως θα ήθελαν.
Ακόμα, η κακή σχέση με κάποιους συμμαθητές και καβγάδες ή «πειράγματα» που τα φέρνουν σε δύσκολή θέση.
Επίσης, μπορεί να υπάρχει αγωνία ή φόβος ότι η μητέρα ή κάποιο άλλο αγαπημένο πρόσωπο θα πάθει κάτι όσο εκείνα απουσιάζουν.
Οι φόβοι αυτοί είναι πιο συχνοί όταν υπάρχει ασθένεια ή θάνατος στην οικογένεια.
Τέλος, είναι μεγάλη η δυσκολία των παιδιών με άγχος αποχωρισμού. Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό στάδιο στην ανάπτυξη των παιδιών.
Το παιδί ήδη από τον 7ο μήνα της ανάπτυξής του αναπτύσσει ένα ισχυρό δεσμό με τη μητέρα του. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται προσκόλληση.
Συνέπεια της προσκόλλησης αυτής είναι το άγχος αποχωρισμού. Το άγχος αυτό κορυφώνεται μεταξύ του 13ου και 18ου μήνα περίπου και συνεχίζεται έως το 3ο έτος περίπου.
Αποτελεί κατάκτηση του παιδιού, μετά από αυτή τη φάση, η ικανότητα του να αποχωρίζεται τη μητέρα του χωρίς άγχος.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς τα παιδιά που δεν έχουν φτάσει μετά το 3ο έτος σε αυτή την κατάκτηση αδυνατούν να αποχωριστούν τη μητέρα τους ή το πρόσωπο που τα φροντίζει για να πάνε στο σχολείο.
Τα παιδιά με άγχος αποχωρισμού επιζητούν διαρκώς την παρουσία της μητέρας τους, αναζητούν τη σωματική επαφή και την προσοχή των ενηλίκων.
2.Οι γονείς μπορούν να ακούσουν προσεκτικά όσα έχει να τους πει το παιδί και να απαντήσουν στις αγωνίες του με βάσει και το δικό τους ένστικτο.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι οι γονείς είναι οι καλύτεροι ψυχολόγοι για τα παιδιά τους.
3.Οι γονείς χρειάζεται να συνεργαστούν με το δάσκαλο ή τη δασκάλα προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα την κατάσταση και να την αντιμετωπίσουν από κοινού.
Είναι σημαντικό να μάθουν αν οι αντιρρήσεις του παιδιού και οι δυσκολίες υποχωρούν μετά την είσοδο στην τάξη.
Αν το παιδί παραμένει ανήσυχο ή θλιμμένο κατά τη διάρκεια του μαθήματος σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρή δυσκολία.
4.Αν παρ’ όλα αυτά οι δυσκολίες επιμένουν θα πρέπει οι γονείς να απευθυνθούν σε κάποιο ειδικό προκειμένου να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Η είσοδος του παιδιού στο νηπιαγωγείο ή το δημοτικό σχολείο είναι μια πολύ σημαντική φάση στην ανάπτυξη ενός παιδιού με οφέλη συναισθηματικά, γνωστικά και κοινωνικά.
Είναι αναμενόμενο η εξέλιξη αυτή, όπως και κάθε εξέλιξη στη ζωή του να επηρεάζει τόσο το ίδιο όσο και την οικογένεια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
6 Λόγοι που οι εκπαιδευτικοί είναι απλά υπέροχοι Ι Smilefamily.gr
“Το παιδί μου είναι οπτικός τύπος. Πως θα το βοηθήσω με τα μαθήματα του;”
ΤΕΣΤ : Κατά πόσο υποστηρίζετε το παιδί σας στις σχολικές του υποχρεώσεις;
