Τα γλυκά είναι συνυφασμένα με όλες τις ιδιαίτερες και χαρούμενες στιγμές μας. Γιατί; Επειδή είναι νόστιμα.
Και γιατί μας φαίνονται τόσο νόστιμα; Επειδή έχει προνοήσει η φύση ώστε να έχουμε έμφυτη ροπή προς τη γλυκιά γεύση, τη γεύση των υδατανθράκων (π.χ. φρούτα), οι οποίοι είναι απαραίτητοι για να διατηρούμαστε στη ζωή.
Είναι λοιπόν προφανές το γιατί μας αρέσουν τα γλυκά και, καθώς η προτίμησή μας αυτή είναι θέμα γονιδίων, τα γλυκά μας αρέσουν απ’ όταν ακόμα είμαστε παιδιά.
Γι’ αυτό αρέσουν και στα δικά σας παιδιά. Πρέπει όμως να τους δίνετε γλυκά ή μήπως έχουν δίκιο τελικά όσοι λένε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τρώνε οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά –εφόσον είναι κινητικά και κανονικού βάρους– μπορούν να τρώνε γλυκά ακόμα και καθημερινά, αρκεί αυτά βέβαια να μην υποκαθιστούν το κανονικό τους φαγητό.
Το παιδί μου ζητάει γλυκά. Είναι φυσιολογικό;
Σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε νεογνά στα οποία έδωσαν να δοκιμάσουν γλυκό και πικρό νερό, στο γλυκό παρατηρήθηκε στο πρόσωπό τους η ευχαρίστηση, ενώ στο πικρό η αποστροφή.
Ο άνθρωπος λοιπόν είναι προορισμένος γονιδιακά ώστε να του αρέσουν τα γλυκά (υδατάνθρακες), που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή του.
Αντίθετα, αποστρέφεται –και πάλι λόγω γονιδίων– την πικρή γεύση, που είναι και συχνά εκείνη των δηλητηρίων.
Αν και είναι εγγενής και άρα φυσιολογική η τάση μας προς τα γλυκά, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τα παιδιά στο να τα επιζητούν ακόμα περισσότερο.
Τέτοιοι είναι:
- Η γευστική τους ευαισθησία (αυτή της γλώσσας δηλαδή), που μπορεί να τα κάνει να χρειάζονται να φάνε κάτι πάρα πολύ γλυκό για να ευχαριστηθούν. Κάποιος άλλος του οποίου οι γευστικοί κάλυκες λειτουργούν διαφορετικά μπορεί να το βρίσκει υπερβολικά γλυκό και να μην μπορεί να το φάει.
- Το γεγονός ότι τα γλυκά υπάρχουν παντού και τα παιδιά μπορούν να έχουν πολύ εύκολη πρόσβαση σε αυτά.
- Το αν τρώνε πολλά γλυκά από μικρά ή αν όλα τα επιδόρπια στο σπίτι έχουν πολλή ζάχαρη. Σε αυτή την περίπτωση είναι πιθανό να γίνουν πιο «γλυκατζήδες».
- Το ενδεχόμενο ο περίγυρος να καταναλώνει πολλά γλυκά. Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς, τα αδέλφια, τους φίλους και τους συμμαθητές, κι αν όλοι αυτοί τρώνε πολλά γλυκά το ίδιο θα κάνουν και εκείνα.
- Το αίσθημα της πείνας. Αν, για παράδειγμα, τα παιδιά παραλείπουν το πρωινό ή το μεσημεριανό γεύμα, είναι αναμενόμενο να αναζητήσουν μια λιχουδιά για να χορτάσουν.
- Η επιρροή που ασκούν οι διαφημίσεις που προβάλλουν λιχουδιές και κυρίως γλυκά και παγωτά, δημιουργώντας στο παιδί έντονα την επιθυμία να τα καταναλώσει όταν τα βρει.
- Να περνάνε τα παιδιά πολλές ώρες μόνα τους κι έτσι είτε από μοναξιά είτε από ανία να τρώνε –αντί για το φαγητό τους– γλυκά ή άλλα αλμυρά σνακ.
Υ.Γ. : Και τώρα τα Χριστούγεννα η μάχη με τα γλυκά αναμένεται να φουντώσει.
Οι πειρασμοί θα καραδοκούν παντού… κουραμπιέδες, μελομακάρονα, βασιλόπιτες, κουλουράκια. Κι εσείς να προσπαθείτε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας απέναντι στις θερμίδες που απειλούν να «στρογγυλέψουν» τα παιδιά σας.
-Χριστούγεννα χωρίς γλυκά γίνονται;!
-Για να είμαστε ειλικρινείς, μάλλον δεν γίνονται . . .
