Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο στον κόσμο για μια γυναίκα, από το να απολαμβάνει τη χαρά της μητρότητας, είτε με φυσικό τρόπο, είτε μέσω μιας θεάρεστης πράξης, της υιοθεσίας.
Αυτή η ευτυχία, όμως, μπορεί να γίνει εφιάλτης, όταν ο φιλικός ή οικογενειακός περίγυρος, άθελα ή ηθελημένα, προσβάλλει ή φέρνει σε αμηχανία τους γονείς και μερικές φορές και το ίδιο το παιδί.
3 γυναίκες, δίνουν τη δική τους απάντηση στη σκληρότητα των ανθρώπων και σε κάποιες ερωτήσεις ταμπού.
Πως αντιμετώπισαν οι γυναίκες αυτές, τον κακοπροαίρετο περίγυρο, μετά την υιοθεσία;
Ο σύζυγός μου είναι λευκός κι εγώ Ασιάτισσα. Υιοθετήσαμε πρόσφατα ένα λευκό μωράκι. Οι άνθρωποι, στη θέα της οικογένειάς μας, έχουν πάντα κάτι να πουν.
Οι περισσότεροι, είναι ευγενικοί όταν ακούσουν την ιστορία της υιοθεσίας και μου λένε γλυκές και ενθαρρυντικές κουβέντες. Υπάρχουν όμως και οι δυσάρεστες εξαιρέσεις, όπως μια γυναίκα που καθόταν δίπλα μου στην εκκλησία, μια Κυριακή πρωί και μου έλεγε συνεχώς ότι το μωράκι δε μου μοιάζει καθόλου!
Στο τέλος της είπα ότι τον υιοθετήσαμε. Στην αρχή έμεινε αποσβολωμένη και ήταν σαν να ανακάλυψε την Αμερική.
Αφού ηρέμησε, πρέπει να ενημέρωσε όλο το διάζωμα ψιθυρίζοντας! Εμείς απλώς χαμογελάσαμε και προσευχηθήκαμε την επόμενη φορά, να βρει στην καρδιά της αγάπη και ευαισθησία για να μην αντιμετωπίσει κάποιους άλλους θετούς γονείς με τον ίδιο τρόπο…
Σάρα, Αυστραλία
Υιοθέτησα ένα κοριτσάκι 3 μηνών απ’ το Βιετνάμ και οι ερωτήσεις που δέχτηκα από ανθρώπους (φίλους και μη) με σόκαραν πολλές φορές και με στεναχώρησαν.
Ερωτήσεις, όπως: «Πόσο σας κόστισε ΑΥΤΟ;» «Της ήταν δύσκολο να μάθει Αγγλικά;» «Είναι μισή Κινέζα ή κάτι τέτοιο;»
«Μην ανησυχείτε, δε θα αφήσω κανέναν απ’ την οικογένειά μου να κοροϊδέψει το μωρό σας», «Μπράβο σας! Είναι πανέξυπνα, ξέρετε, τα Ασιατόπουλα».
Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά προσπαθώ –τις περισσότερες φορές- να αντιμετωπίζω αυτές τις γελοίες ερωτήσεις με χιούμορ.
Μερικοί άνθρωποι απλώς δεν ξέρουν ΠΩΣ να κάνουν μια διακριτική ερώτηση και άλλοι είναι απλώς αγενείς, μικρόψυχοι και ανόητοι.
Εκείνες τις στιγμές, κοιτάζω την κόρη μου και σκέφτομαι ότι αν δώσω μεγάλη έκταση στο θέμα, θα το κάνει κι αυτή. Θέλω να συνειδητοποιήσει ότι είναι ιδιαίτερη, μοναδική, όχι παράξενη.
Μαίρη, Βρετανία
Τις περισσότερες φορές, μπορείς απλώς να είσαι ειλικρινής με τους ανθρώπους. Αν θέλουν να μάθουν αν είναι στ’ αλήθεια δικό σου παιδί, απλώς πες «ναι».
Είτε το γεννήσεις, είτε το υιοθετήσεις, είσαι και στις δύο περιπτώσεις η μητέρα του. Αν ρωτήσουν από πού είναι η καταγωγή του, να είσαι ειλικρινής και γι’ αυτό.
Οι περισσότεροι δεν το κάνουν από αγένεια, απλώς είναι περίεργοι και δεν αντιλαμβάνονται ότι κάνουν πολύ προσωπικές ερωτήσεις.
Όταν μάλιστα υιοθετείς ένα παιδί από διαφορετική φυλή, πρέπει να τα περιμένεις όλα αυτά.
Τώρα, αν κάποιος είναι τόσο αγενής, ώστε να ρωτήσει πόσο σου κόστισε το παιδί, απλώς πες ότι «είναι ανεκτίμητης αξίας» και φύγε!
Αυτό, θα τους λύσει την απορία ΚΑΙ θα τους δείξει πως το ερώτημα ήταν εντελώς αγενές.
Αμάντα, Γαλλία
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
