Πώς να μάθετε στο πιτσιρίκι σας να χάνει
Την πρώτη φορά που το τετράχρονο αγγελούδι σας είδε το καινούριο επιτραπέζιο που του αγοράσατε, ξετρελάθηκε και δεν σας άφησε σε ησυχία μέχρι που σας έπεισε να παίξετε μαζί του.
Αφού του εξηγήσατε με απλά λόγια τους κανόνες, σας κέρδισε (με την αξία του!) στους πρώτους δύο γύρους.
Στον τρίτο, όμως, γύρο ήρθε η δική σας σειρά να νικήσετε –και εκείνη ακριβώς τη στιγμή το καινούριο του επιτραπέζιο έπαψε να είναι και τόσο διασκεδαστικό.
«Δεν θέλω να παίξω άλλο», γκρίνιαξε το μικρό σας. Και όταν το ρωτήσατε γιατί, το πιθανότερο είναι να εισπράξατε ένα μεγαλοπρεπές «γιατί έτσι!», ενώ κατσουφιασμένο, ορμούσε έξω από το δωμάτιο.
Πάνω απ’ όλα η νίκη!
Ενώ, λοιπόν, ορισμένα παιδάκια προσχολικής ηλικίας δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να αγνοήσουν την ήττα τους και να συνεχίσουν ήρεμα το παιχνίδι τους, είναι αρκετά συνηθισμένο το γεγονός, παιδάκια τεσσάρων και πέντε ετών να έχουν εσωτερικεύσει τη φιλοσοφία ότι η νίκη είναι το παν!
Στην περίπτωση αυτή, η ήττα –σε ένα επιτραπέζιο, σε διαγωνισμό τρεξίματος ή στις μουσικές καρέκλες- μπορεί να προκαλέσει δάκρυα ή ξεσπάσματα θυμού.
Είναι λογικό, άλλωστε, σε αυτή την ηλικία το πιτσιρίκι σας να θέλει να είναι πρώτο, σε όλα τα παιχνίδια!
Η νίκη δίνει στο μικρό σας την αίσθηση ελέγχου στο περιβάλλον του, καθώς το πιθανότερο είναι να αποσπάσει τη δική σας θετική προσοχή –επαίνους ή αγκαλιές- που με τη σειρά της, τονώνει την αυτοπεποίθησή του.
Κι ενώ στην πραγματικότητα σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει, τα παιδάκια προσχολικής ηλικίας, μπορεί να ερμηνεύσουν την ήττα ως σημάδι της δικής τους ανικανότητας ή ως αποτυχία, ακόμη και αν ήταν καθαρά θέμα τύχης.
Και ο αγώνας… συνεχίζεται
Το παιδί στην προσχολική ηλικία, μπορεί να το συναρπάσει τόσο πολύ η αίσθηση της νίκης, που να μετατρέψει όλες τις καθημερινές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα το ντύσιμο ή το φαγητό, σε έναν ατελείωτο διαγωνισμό!
Μην απορήσετε, λοιπόν, αν κάθε φορά που βγαίνει από το αυτοκίνητο, το μικρό σας τρέχει σαν σφαίρα προς την πόρτα, φωνάζοντας «εγώ πρώτος», για να κερδίσει τον αδελφό του.
Προσπαθεί να αποφύγει την ήττα.
Για να κερδίσει ένα παιδάκι, μπορεί να χρησιμοποιήσει όλους τους δυνατούς τρόπους που έχει στη διάθεσή του, όπως να αρχίσει να κλαίει, να κατηγορεί τους αντιπάλους του ότι «κλέβουν», ή την κρίσιμη στιγμή να επινοήσει νέους κανόνες στο παιχνίδι.
Ή πολύ απλά, μπορεί να αρνηθεί να χάσει –και να απομακρυνθεί από μια δραστηριότητα, που υποτίθεται ότι θα ήταν ευχάριστη.
Εξηγήστε στο πιτσιρίκι σας τους….κανόνες του παιχνιδιού!
Το σύνδρομο αυτό, που του κακοφαίνεται να χάνει, καλό θα είναι ως γονείς να προσπαθήσετε να το καταπνίξετε στη γένεσή του, γιατί αν συνεχιστεί, όταν το αγγελούδι σας φτάσει στη σχολική ηλικία, οι συμμαθητές του δεν θα θέλουν να παίζουν μαζί του. Ειδικά, μάλιστα, αν έχει αναπτύξει και τη συνήθεια να «κοκορεύεται» όποτε κερδίζει, τα πράγματα δυσκολεύουν.
Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας συνηθίζουν να εκφράζουν την αυτοπεποίθησή τους με δηλώσεις ανωτερότητας ( π.χ «είμαι πιο γρήγορος από σένα»).
Συνήθως δεν έχουν την πρόθεση να πληγώσουν τους συντρόφους τους στο παιχνίδι, απλώς αδυνατούν ακόμη να καταλάβουν, ότι η συμπεριφορά τους μπορεί να στενοχωρεί τους υπόλοιπους.
Αν, ωστόσο, παρατηρήσετε ότι το μικρό σας έχει την τάση να υπερηφανεύεται πολύ περισσότερο από τους συνομηλίκους του, αναρωτηθείτε μήπως για κάποιο λόγο αισθάνεται ανασφάλεια και προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να κερδίσει την προσοχή σας.
Τονίστε τη σημασία της προσπάθειας και όχι του αποτελέσματος.
Καλό θα είναι, επίσης, να αναρωτηθείτε μήπως ασυνείδητα εσείς οι ίδιοι καλλιεργείτε στο πιτσιρίκι σας μια συμπεριφορά του τύπου «ή όλα ή τίποτα», ειδικά αν αυτό ασχολείται οργανωμένα με κάποιο άθλημα.
Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να συντονίζονται με τις αντιδράσεις των γονιών τους .Αν, λοιπόν, εσείς, δίνετε μεγάλη αξία στο ποιος θα κερδίσει τον αγώνα ή ποιος θα βάλει τα περισσότερα γκολ, το πιτσιρίκι σας θα κάνει ό,τι μπορεί για να σας ευχαριστήσει.
Για να αλλάξετε αυτή του την αντίληψη, προσπαθήστε να αγνοήσετε το τελικό αποτέλεσμα. Αντιθέτως, τονίστε ότι αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια.
Αναγνωρίστε του το δικαίωμα να αισθάνεται άσχημα όταν χάνει, αλλά δώστε έμφαση στο γεγονός ότι αν θέλει να έχει φίλους για να παίζει μαζί τους, δεν θα πρέπει να μουτρώνει κάθε φορά που χάνει.
Αν σας άρεσε το παραπάνω άρθρο, κάντε like στη σελίδα μας στο fb
