Τα πρώτα βήματα της ανεξαρτησίας
Μέχρι χθες τα χάδια, τα φιλιά και η φροντίδα που προσφέρατε στο παιδί σας, ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα. Ξαφνικά, όμως, το μικρό σας νιώθει αμήχανο και αποτραβιέται όταν πάτε να το αποχαιρετήσετε στο προαύλιο του σχολείου ή στην είσοδο του κολυμβητηρίου. Και εσείς μένετε άναυδοι μπροστά στην ξαφνική αυτή –και
αναίτια- απόρριψη…
Περίπου στην ηλικία των 6 με 7 ετών το μικρό σας αρχίζει να ντρέπεται με την υπερβάλλουσα – κατά τη γνώμη του – τρυφερότητα που επιδεικνύετε.
Έτσι, αρνείται να σας κρατά από το χέρι, απορρίπτει τις αγκαλιές και τα φιλιά σας, ενώ σε καμία περίπτωση δεν δέχεται τη χρήση εκφράσεων του τύπου «Σ’ αγαπώ» μπροστά σε τρίτους.
Όσο κι αν σας πληγώνει η συμπεριφορά του, ηρεμήστε και μην το παίρνετε προσωπικά.
Η μετάβαση προς την ωριμότητα
Το προσωπικό κίνητρο είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των παιδιών αυτής της ηλικίας. Είναι το κλειδί που μας επιτρέπει να καταλάβουμε τη μετάβασή του προς την ωριμότητα.
Το παιδί ελέγχεται καλύτερα, μαθαίνει νέες μορφές ανεξαρτησίας που τροποποιούν σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις του με την οικογένεια, το σχολείο και τους φίλους.
Οι αλλαγές γίνονται αργά, με αποτέλεσμα γονείς και δάσκαλοι να μη συνειδητοποιούν συχνά τη σημασία τους.
Το παιδί των 6-7 και πόσο μάλλον των 8 χρόνων μπορεί να οργανώνει το χρόνο του ή να κάνει σχέδια για το μέλλον. Περνά μεγάλο μέρος της ημέρας μελετώντας, του αρέσει το σχολείο και διηγείται τις δραστηριότητές του με άνεση στην τάξη.
Δεν κλαίει πια εύκολα, εκτός αν τα συναισθήματά του είναι πολύ δυνατά ή είναι θυμωμένο, κουρασμένο ή πληγωμένο. Θέλει να είναι ελεύθερο και απαιτεί λιγότερη προσοχή από τη μητέρα του.
Εναντιώνεται στις απαιτήσεις της για καθαριότητα, ενώ είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στις κριτικές που προέρχονται από τον πατέρα του.
Παρόλο που δεν του αρέσει να κάνει κάποια πράγματα επειδή πρέπει, τελικά προσπαθεί. Ξέρει να ετοιμάζει το φαγητό του, αν είναι σχετικά απλό.
Διαθέτει πια την ικανότητα να παίζει και να συνεργάζεται μέσα στα πλαίσια της ομάδας.
«Δεν μ’ αγαπά πια;»
Μα φυσικά και σας αγαπά! Το πιτσιρίκι σας δεν έχει καμιά πρόθεση να σας πληγώσει. Η συμπεριφορά αυτή είναι απολύτως φυσιολογική. Το μικρό σας δεν είναι πια και τόσο μικρό!
Μεγαλώνει και διεκδικεί την ανεξαρτησία του, ενώ παράλληλα επιδιώκει να δημιουργήσει μια εικόνα του εαυτού του, την οποία προβάλλει στους συνομηλίκους του. Τι σημαίνουν, όμως, όλα αυτά;
- Αισθάνεται ώριμο: Το παιδί σας αισθάνεται πιο ώριμο, αφού πηγαίνει στο σχολείο, είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του, διαβάζει τα μαθήματά του, είναι φρόνιμο στην τάξη. Άλλωστε και εσείς του τονίζετε καθημερινά ότι είναι πια «μεγάλο παιδί» και του αναθέτετε να επιλέγει μόνο του τα ρούχα που θα φορά, να φτιάχνει τη σάκα του και να κάνει πιο «δύσκολες» και «σοβαρές» δουλειές στο σπίτι. Έτσι, απαιτεί από εσάς να μην του φέρεστε «σαν να είναι μωρό», δηλαδή να το χαϊδεύετε και να το φιλάτε διαρκώς.
- Δημιουργεί την εικόνα του: Το παιδί επιλέγει πλέον μόνο του τους φίλους του με βάση τα κοινά τους ενδιαφέροντα, ενώ πολλές φορές επιδιώκει να κάνει παρέα με παιδιά που θαυμάζει και θέλει να τους μοιάσει. Με τα παιδιά αυτά συνάπτει πιο στενές και ουσιαστικές σχέσεις κι αρχίζει να συνειδητοποιεί ποιες συμπεριφορές το κάνουν δημοφιλές και ποιες προκαλούν αρνητικά σχόλια στη σχολική αυλή. Ένας από τους στόχους του είναι να φαίνεται ώριμο και ανεξάρτητο στα μάτια των άλλων παιδιών.
Όταν, λοιπόν, εσείς του κουμπώνετε το μπουφάν, το αγκαλιάζετε, το φιλάτε ή του χαϊδεύετε τα μαλλιά, η εικόνα που περνά στους συμμαθητές είναι ότι είναι «μωρό» και «μαμμόθρεφτο», χαρακτηρισμοί που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να του προσάψουν.
Η δική σας στάση ως γονιού
Παρόλο που η «απόρριψη» από το πιο αγαπημένο πρόσωπο της ζωής σας μπορεί να σας φανεί αρχικά σκληρή, προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα με τα μάτια του παιδιού σας, να κατανοήσετε τη συμπεριφορά του και να αντιδράσετε ανάλογα.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι θα πρέπει να συμβιβαστείτε με την επιθυμία του και να μην είστε υπερβολικά διαχυτικοί μπροστά σε τρίτους.
Μη δείξετε πληγωμένοι από τη συμπεριφορά του, αφού το μόνο που θα καταφέρετε, θα είναι να του δημιουργήσετε άγχος.
Μιλήστε ανοιχτά στο παιδί, χωρίς να αναλύσετε την κατάσταση, και πείτε του ότι καταλαβαίνετε πώς αισθάνεται και ότι στο εξής θα είστε πιο διακριτικοί μπροστά στους φίλους του.
Και μη στενοχωριέστε, αφού το σίγουρο είναι ότι το παιδί σας συνεχίζει να έχει ανάγκη την αγάπη και την τρυφερότητά σας, την οποία μπορείτε να του δείχνετε στο σπίτι σας, μακριά από τα άλλα, αδιάκριτα και επικριτικά παιδικά μάτια.
Πώς να του φερθώ μπροστά σε τρίτους;
Το πιο σημαντικό στη σχέση σας με το παιδί σας είναι ο σεβασμός. Προσπαθήσετε, λοιπόν, να καταλάβετε πώς αισθάνεται το παιδί σας, σεβαστείτε το ως προσωπικότητα και μην το φέρνετε σε δύσκολη θέση μπροστά σε τρίτους.
Άλλωστε, από τότε που άρχισε να μιλάει, αυτό δεν ζητάτε κι εσείς από εκείνο; Κάθε φορά που πηγαίνετε κάπου παρέα δεν του ζητάτε να έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και να μη σας φέρνει σε δύσκολη θέση μπροστά στους άλλους;
Καιρός, λοιπόν, να κάνετε και εσείς ακριβώς το ίδιο:
- Ανακαλύψτε ποια πράγματα στη συμπεριφορά σας ενοχλούν το παιδί σας και το κάνουν να ντρέπεται. Μην ανησυχείτε, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το καταλάβετε. Παρατηρήστε το ύφος του ή αν έχετε κάποιες υποψίες, ρωτήστε το ευθέως.
Επινοήστε παρέα με το παιδί ένα μυστικό κώδικα, μια λέξη, μια φράση ή ένα νεύμα που θα σημαίνει «Σ’ αγαπώ» και θα χρησιμοποιείτε μεταξύ σας χωρίς οι άλλοι να σας καταλαβαίνουν.
- Βγάλτε έξυπνα ψευδώνυμα ο ένας για τον άλλο και χρησιμοποιείτε τα. Αποφύγετε τα «μωρουδίστικα» και σε καμία περίπτωση μη χρησιμοποιείτε κάποιο που κάνει το παιδί σας να ντρέπεται ή το φέρνει σε δύσκολη θέση.
Όταν το αποχαιρετάτε, είτε στο προαύλιο είτε στην πόρτα του σπιτιού κάποιου φίλου του, κάντε το με ένα κούνημα του χεριού ή ένα απλό νεύμα του κεφαλιού. Άλλωστε, αν το παιδί σας νιώσει την ανάγκη να σας φιλήσει ή να σας αγκαλιάσει, να είστε σίγουροι ότι δεν θα διστάσει να το κάνει!
