Οι περισσότερες μαμάδες σήμερα είναι και εργαζόμενες κάνοντας την παρουσία μιας νταντάς επιτακτική ανάγκη για τη φροντίδα του παιδιού όσο η μαμά και ο μπαμπάς δουλεύουν.
Όταν, όμως, το αγγελούδι σας αρχίζει ν’ αποκαλεί «μαμά» αυτή τη γυναίκα και να αποζητά περισσότερο τη δική της αγκαλιά και φροντίδα, τότε τα πράγματα περιπλέκονται…ή μήπως όχι;
Ας ακούσουμε καλύτερα δέκα αναγνώστριες…
Ειρήνη:
Αν μπορείτε να μείνετε στο σπίτι με το μωρό σας, τότε είστε πολύ τυχερή! Εγώ είμαι μια εργαζόμενη μητέρα και η 18 μηνών κόρη μου είναι πολύ δεμένη με τη νταντά της.
Δεν έχω την πολυτέλεια να μένω σπίτι, αλλά έχω δημιουργήσει την καλύτερη δυνατή κατάσταση για να συνδυάσω δουλειά και παιδιά. Σας συμπονώ και νιώθω την ίδια «ζήλια».
Μιλήστε στη νταντά και εξηγήστε της πόσο σας πονάει όλο αυτό… ζητήστε της να ενισχύσει όσο το δυνατόν περισσότερο το ποια είναι η μαμά του με εικόνες και συζητήσεις.
Πάρτε μερικές μέρες άδεια και ενισχύστε το δεσμό με το παιδί σας. Το πρόβλημα δεν το έχει το παιδί, αλλά εσείς.
Εμείς κουβαλάμε τις τύψεις και τις ενοχές και πρέπει να κάνουμε ο, τι μπορούμε για να τις απαλύνουμε.
Υπομονή. Ο τρίχρονος γιος μου μεγάλωσε αρκετά για να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος της νταντάς και όλοι τώρα είμαστε μια χαρά.
Τερέζα:
Μπορεί μια μητέρα στο μυαλό της να υποφέρει νιώθοντας ότι χάνει την επαφή με το παιδί της και αισθάνοντας τύψεις που δεν το μεγαλώνει η ίδια, ωστόσο μια έρευνα του πανεπιστημίου Purdue των Η.Π.Α. έδειξε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις που να μαρτυρούν ότι το δέσιμο με την νταντά επηρεάζει τη γονεϊκή φροντίδα προς το παιδί.
«Η ισχύς του δεσμού της νταντάς με το παιδί δεν μειώνει ούτε επισκιάζει το δεσμό του παιδιού με τη μητέρα του.
Η συμπεριφορά της νταντάς προς το μωρό μοιάζει πολύ με τη συμπεριφορά του γονιού προς το παιδί.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν στοιχεία πως επηρεάζεται κατά οποιονδήποτε τρόπο ο μητρικός δεσμός».
Μαρία:
Είμαι εργαζόμενη μητέρα κατ’ επιλογήν, το ίδιο και η μητέρα μου και τη θαυμάζω γι’ αυτό.
Βρήκε τον τρόπο να μας κάνει να νιώθουμε μια δεμένη οικογένεια, πάντα αγαπημένοι, μονιασμένοι και ασφαλείς.
Τη θαυμάζω που ήταν ταυτόχρονα επαγγελματίας και επιτυχημένη γυναίκα και με ενέπνευσε να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.
Θέλω τα παιδιά μου να έχουν μια μητέρα που να θαυμάζουν για τα επαγγελματικά της κατορθώματα, αλλά και για την ικανότητα της να είναι καλή μητέρα.
Τώρα που έγινα μητέρα, υποφέρω κι εγώ απ’ το γνωστό δίλημμα.
Ο τρόπος που ενισχύω το δέσιμο με το γιο μου είναι περνώντας ποιοτικό χρόνο μαζί του, με αγκαλιές, φιλιά, χάδια, πράγματα που δεν κάνει η νταντά η ο μπαμπάς, αλλά μόνο η μαμά.
Τον βάζω στο κρεβάτι μου όταν ξυπνάει το πρωί και τον κοιτάω στα μάτια για αρκετή ώρα, του τραγουδώ και του δείχνω πόσο τον αγαπάω.
Όσο κι αν δεθεί με τη νταντά, τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει αυτό το δέσιμο που νιώθουμε αυτές τις ώρες…
Κωνσταντίνα:
Αφού βίωσα μια ανάλογη εμπειρία, τελικά συνειδητοποίησα ότι χαίρομαι που το παιδί μου δέθηκε με τη νταντά μας.
Με καθησύχαζε το γεγονός ότι φρόντιζε το γιο μου τόσο καλά όσο λείπαμε στη δουλειά εγώ και ο σύζυγος! Θα ανησυχούσα αν συνέβαινε το αντίθετο.
Είναι φυσικό να κλαίει το μωρό όταν φεύγει η νταντά ή όποιος το προσέχει τα πρωινά. Κάντε υπομονή, σας αγαπά κι εσάς το μωρό σας και θα το καταλάβετε σε λίγους μήνες που θα μεγαλώσει!
Νατάσσα:
Ο άνδρας μου κι εγώ συνειδητοποιήσαμε ότι η νταντά ήταν μαζί με τα δίδυμα πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ότι εμείς.
Όσο μεγαλώνουν, μερικές φορές χαίρονται να βλέπουν τη νταντά τους ή την αποζητούν ή κλαίνε όταν εκείνη φεύγει από το σπίτι μας, και δεδομένου ότι εκείνη είναι μαζί τους πολλές ώρες την ημέρα, οι αντιδράσεις αυτές είναι απολύτως φυσιολογικές.
Εγώ, συμφιλιώθηκα με αυτό γιατί η νταντά μας είναι καλός άνθρωπος και την αγαπάμε πολύ.
Προτιμάμε να είναι τα παιδιά χαρούμενα και άνετα μαζί της, παρά δυστυχισμένα και φοβισμένα και σ’ αυτή την ηλικία, εφόσον δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με λέξεις, η αγάπη είναι σημαντικό σημάδι της εμπιστοσύνης τους.
Μπορείτε ακόμη να ακολουθείτε παρόμοιο πρόγραμμα με τη νταντά τα σαββατοκύριακα, να παίζετε τα ίδια παιχνίδια ή να τραγουδάτε τα ίδια τραγούδια.
Εγώ π.χ., μένω στο σπίτι μια ώρα παραπάνω το πρωί και ο σύζυγός μου επιστρέφει μια ώρα νωρίτερα. Αυτό «μειώνει» τις ώρες των παιδιών με τη νταντά και αυξάνει το συνολικό χρόνο των παιδιών με εμάς.
Λίζα:
Θεωρήστε τον εαυτό σας τυχερό που το παιδί σας έχει τόσους πολλούς ανθρώπους που το αγαπούν και προφανώς νιώθει αυτή την αγάπη.
Όσο μεγαλώνουν, τα παιδιά δεν θυμούνται τη βρεφική ηλικία, παρά μόνο το γενικότερο συναίσθημα αγάπης, ηρεμίας, φροντίδας.
Να θυμάστε ότι είστε το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του μωρού σας και όλοι οι υπόλοιποι είναι μια επιπλέον δόση καλής παρουσίας.
Εμμανουέλα:
Έχω κι εγώ μια γλυκιά νταντά για τα δυο μου παιδιά (4 ετών και 9 μηνών), όταν δεν μπορώ να είμαι κοντά τους.
Αν και πονάει μερικές φορές, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το να βλέπω τα παιδιά μου ν’ αγαπούν και ν’ αγαπιούνται.
Τα παιδιά μου ξέρουν ποιοι είναι οι γονείς τους –ξέρουν ωστόσο τι σημαίνει να σε αγαπούν τρίτοι (η νταντά, ο παππούς και η γιαγιά, κ.λ.π).
Δεν ισχύει αυτό που λένε «υπερβολική αγάπη». Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να κρίνουν τον καθένα, σας θυμηθούν ότι όλοι κάνουμε αυτό που θεωρούμε καλύτερο για μας και την οικογένειά μας.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, μόνο στην αρχή του 20ου αιώνα οι γυναίκες ασχολούνταν αποκλειστικά με τα παιδιά τους και τίποτα άλλο.
Η γέννηση και η φροντίδα του παιδιού ήταν ανέκαθεν συλλογική προσπάθεια. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει με σιγουριά πώς μια μητέρα που μένει στο σπίτι και δεν εργάζεται, είναι καλύτερη μητέρα και νοικοκυρά από μια εργαζόμενη.
Μαριάννα:
Έχω ένα μωρό 4 μηνών και νιώθω την ίδια αγωνία. Σήμερα έμεινα σπίτι γιατί είμαι άρρωστη. Πέρασα με το μωρό μου όσο περισσότερη ώρα μπορούσα, προσπαθώντας παράλληλα να μην το κολλήσω και να δουλέψω λιγάκι απ’ το σπίτι.
Στεναχωριόμουν πολύ όταν ενώ τον κρατούσα στην αγκαλιά μου, ζητούσε συνέχεια τη νταντά του και έλαμπε το πρόσωπό του κάθε φορά που την έβλεπε.
Η μόνη παρηγοριά μου είναι ότι βρήκα τουλάχιστον μια νταντά που αγαπάει το μωρό μου και του φέρεται καλά. Παρόλα αυτά, εξακολουθώ να ζηλεύω τη σχέση της με το γιο μου.
Νομίζω πως πρέπει να ξέρουμε πως αυτή είναι η θυσία που κάνουμε εμείς οι εργαζόμενες μητέρες και πώς αυτό είναι το καλύτερο για την οικογένειά μας.
Νομίζω πως θα μιλήσω στη νταντά και θα της πω πως όταν είμαι στο σπίτι, προτιμώ να παίζω/ κάνω μπάνιο/ ταΐζω το μωρό μου ολομόναχη έτσι ώστε να μη στεναχωριέμαι και να μη νιώθω ένοχη όταν το μωρό λαχταρά εκείνη.
Δέσποινα:
Έχω ένα 18μηνο κοριτσάκι, το οποίο φροντίζει η νταντά μας από τότε που ήταν 4 μηνών (όταν έληξε η άδεια μητρότητας).
Απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, είπα στην κυρία Μ….. ότι ψάχνω κάποια γυναίκα που θα είναι η δεύτερη μητέρα του παιδιού μου –ήθελα να δεθεί μαζί της η κόρη μου και να περνάει τη μέρα της με κάποιον που αγαπά.
Αυτός είναι σημαντικός στόχος νομίζω. Τώρα είναι 18 μηνών και δεν θέλει να φεύγω τα πρωινά (οι Δευτέρες είναι οι χειρότερες μέρες, μετά από ένα σαββατοκύριακο γεμάτο μαμά και μπαμπά!), αλλά βλέπω ότι παρηγορείται με την κυρία Μ…. και είναι πολύ δεμένη μαζί της. Θα έλεγα πως αυτό είναι καλό και αμφιβάλλω αν το μωρό σας είναι περισσότερο δεμένο με την νταντά παρά με εσάς.
Πιθανότατα νιώθετε λιγάκι ένοχη και ανασφαλής, γι’ αυτό και μεγεθύνετε στο μυαλό σας όλη αυτήν την κατάσταση. Εξάλλου, όταν κλαίει ένα μωρό, κανείς δεν ξέρει για ποιον κλαίει –μερικές φορές τα μωρά κλαίνε χωρίς λόγο, ό,τι κι αν κάνουμε και όποιον κι αν έχουν δίπλα τους.
Ιωάννα:
Προφανώς υπάρχουν δυο όψεις σε κάθε νόμισμα. Κάθε απόφαση έχει το τίμημά της και όταν μεγαλώσει το παιδί σας θα βρείτε μπροστά σας τις συνέπειες της απόφασης αυτής, είτε θετικές είτε αρνητικές.
Αν η νταντά του παιδιού σας ήταν η γιαγιά ή μια θεία, θα νιώθατε την ίδια σύγχυση με αυτό το δέσιμο;
Η κουνιάδα μου φρόντιζε την κόρη μου απ’ τα δύο ως τα τέσσερα και η κόρη μου μερικές φορές τη φώναζε μανούλα.
Καταλαβαίνω όμως πως περνούσαν πολλές ώρες μαζί και πως ήταν λογικό να έρθουν πιο κοντά.
Η νταντά γίνεται μέλος της οικογένειας (αν είναι καλή!) και θα έπρεπε να εύχεστε να δεθεί μαζί της συναισθηματικά το παιδί.
Αν ανησυχείτε υπερβολικά, προσπαθήστε να περνάτε χρόνο σαν οικογένεια χωρίς την νταντά και το μωρό θα συνειδητοποιήσει σύντομα ποιος είναι αυτός που τη φροντίζει κάθε στιγμή.
Είμαι σίγουρη πώς και τα μωρά στον παιδικό σταθμό βιώνουν παρόμοιες δυσκολίες (και δεν περνούν και τόσο καλά). Καλή τύχη!
