Οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες ένα παιδί είτε κατ’ επιλογή, είτε λόγω διαζυγίου ή εγκατάλειψης , είναι πλέον ολοένα και περισσότερες. Οι γυναίκες αυτές δίνουν το δικό τους αγώνα καθημερινά έχοντας ν’ αντιμετωπίσουν δεκάδες προβλήματα . Η κυριότερη πηγή των προβλημάτων αυτών είναι η έλλειψη του πατρικού προτύπου.
Η παρουσία ενός αντρικού προτύπου στην ζωή των παιδιών μας είναι απαραίτητη
Ένα παιδί που ο πατέρας τους απουσιάζει από τη ζωή του, δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματική αιτία. Τα παιδιά έχουν την τάση να προσωποποιούν τα πράγματα στην προσπάθεια τους να τα ερμηνέυσουν. Έτσι, μπορεί να ταυτίζουν την απουσία του πατέρα με το γεγονός ότι δεν αξίζουν τον χρόνο ή την προσοχή του. Μια τέτοια αντίληψη μπορεί να είναι πολύ τραυματική για την αυτοεκτίμηση τους. Επίσης, όσο μικρότερο είναι το παιδί που βιώνει την έλλειψη πατέρα τόσο περισσότερο θα το επηρεάσει.
Ο ρόλος του πατέρα δεν μπορεί να ‘αντικατασταθεί’ πλήρως , ωστόσο μια μητέρα μπορεί να προσφέρει πολύ καλά “υποκατάστατα” του πατρικού ρόλου.
Από την φύση του το παιδί χρειάζεται να δημιουργήσει μια σταθερή και ποιοτική σχέση τόσο με τη μητέρα όσο και με τον πατέρα. Συνήθως μετά από ένα διαζύγιο αυτό αλλάζει.
Στη πλειοψηφία των περιπτώσεων την επιμέλεια των παιδιών την κερδίζει η μητέρα. Ενώ σύμφωνα με τα στατιστικά, το 50% των χωρισμένων πατεράδων δεν καταφέρνουν να διατηρήσουν την σχέση και την επαφή με τα παιδιά τους. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι είτε λόγω αντικειμενικών δυσκολιών, είτε γιατί η μητέρα επιδιώκει άμεσα ή έμμεσα να τα απομακρύνει από τον πατέρα είτε λόγω αδιαφορίας του πατέρα.
Με γνώμονα την ψυχική υγεία των παιδιών ο πατέρας θα πρέπει να είναι παρών. Αυτό θα συμβεί μέσα από ένα κλίμα συνεργασίας και αμοιβαίας εκτίμησης με την πρώην σύντροφο του. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να βαίνει υποστηρικτικός στην ζωή των παιδιών του, διαμορφώνοντας το κατάλληλο πατρικό πρότυπο.
Τι επιπτώσεις έχει στο παιδί η έλλειψη πατρικής φιγούρας;
Η απουσία του πατρικού ρόλου ειδικά στα αγόρια μπορεί να τα εξωθήσει σε ακραίες συναισθηματικές αντιδράσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί το αγόρι προσπαθεί να ανακαλύψει σε καθημερινή βάση την αντρική του ταυτότητα.
Στο πλαίσιο της αναζήτησης εντοπίζουν και υιοθετούν αντρικές συμπεριφορές ορόσημα, εξαλλείφοντας παράλληλα κάθε ίχνος της “θηλυκής” πλευράς τους.
Η απουσία ευαίσθητων χορδών έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκφραστούν και να συνδεθούν εύκολα με τους άλλους. Ακόμα χειρότερα, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βίαιες και επιθετικές συμπεριφορές εις βάρος τρίτων.
Αν λοιπόν, μεγαλώνετε χωρίς σύντροφο το παιδί σας, βρείτε έναν έμπιστο φίλο ή συγγενή που θα ήθελε ν’ αναλάβει ενεργό ρόλο στη ζωή του παιδιού. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε: ο σύζυγος μιας φίλης, ένας ξάδελφος, θείος, ακόμη και ο παππούς σας. Για να μπορέσει να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα η προσέγγιση αυτή καλό θα ήταν να υπάρχει μία σταθερότητα στην αλληλεπίδραση των προσώπων αυτών με το παιδί σας.
Όταν υπάρχει έλλειψη πατρικού προτύπου στο στενό περιβάλλον του παιδιού, το ρόλο αυτό μπορεί να διαδραματίσει κι ένας αγαπημένος δάσκαλος στο σχολείο ή σε κάποια άλλη δραστηριότητα.Σε αυτή την περίπτωση, η δημιουργία σταθερής και μόνιμης σχέσης είναι δύσκολη, αλλά δεν φτάνει να είναι μια κίνηση που θα επιφέρει μια θετικότερη αλλαγή στην ζωή του παιδιού,
